Pleunie's reis in Vietnam

Het Kindertehuis

Heey allemaal,

Ik ben vorige week dus begonnen met werken in het kindertehuis. Het is echt superleuk werk. Het kindertehuis is gevestigd in het centrum van HCMC. We gaan er elke dag vanuit het college met de bus naar toe.

Het kindertehuis telt 3 verdiepingen. Op de eerste verding zitten de baby's. Ik mag als vrijwilliger helaas niet op deze verdieping komen. Op de tweede verdieping zitten de peuter tot 4 jaar. De kleuters van 4 en 5 jaar zitten op de derde verdieping. Het leukste vind ik om de peuters te verzorgen. Ze worden al blij van een knuffel en gewoon liedjes met ze zingen is al prima. Voor de rest helpen wij als vrijwilligers ook bij het voeden en douchen van de kinderen.

De kleuters geven we ook een soort van engelse les. De les is vooral op spelende wijs ze het alfabet en andere simpele engelse woorden bijbrengen.

Ik ben blij dat het schoon is en de kinderen goed te eten krijgen. Maar helaas zijn er ook mindere kanten. Zo verblijven de kinderen continu in dezelfde kamer en is er geen mogelijkheid voor de kinderen om buiten te spelen. Daarnaast hebben ze weinig echt speelgoed. Ze hebben vooral knuffels. Het kindertehuis is onderbemand en men is bang dat ze met hard speelgoed de kinderen elkaar pijn zullen doen. De kinderen gaan ook best ruw met elkaar om. Best logisch als je bedenkt dat ze maar één keer per jaar buiten komen met een uitstapje naar de dierentuin.

Daarnaast zeggen andere vrijwilligers dat ze geslagen worden. Zelf heb ik dit nog niet gezien. Ze krijgen ze vaak een corrigerende tik op de handen. Bij de kleuters gebeurt dit vaak met een houten stokje. Ook zeggen ze dat ze geslagen worden met een soeplepel, maar zelf heb ik hier nog niets van gezien.

Ik zou het heel erg vinden als dit gebeurt en zou er zeker over in discussie gaan. Om ze uit te leggen dat er ook andere manieren van straffen zijn. Maar ik ben aan de andere kant al lang blij dat de kinderen op straat leven en er voor hun gezorgd wordt.

Daarnaast gaat het ook met mij stukken beter. Begin van vorige week had ik veel last van heimwee en ik had het niet echt naar mijn zin. Ik weet niet waardoor maar heb het nu echt naar mijn zin en ben ook echt begonnen met genieten. Ik kan daarnaast ook niet wachten om te gaan reizen.

Groetjes Pleunie van Lieshout

Ps. Foto's volgen morgen als de wifi beter is.

Reacties

Reacties

Anne Katrien

Ha Pleunie,

Goed van je en veel plezier nog!

Anne Katrien

Pedro

hoi Pleunie,
Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt. Waardoor zijn de kinderen in het tehuis geraakt? Zijn ze wees? Leven ze hier 7/24? Waar gaan ze na hun 5e jaar naartoe? Ik ben ervan overtuigd dat de kinderen het omgekeerd ook superfijn vinden dat jij enkele weken bij hen bent!
Liefs, xxx

Pleunie

Heey pap/Pedro,

De kinderen worden of door familie naar het kindertehuis gebracht of door het ziekenhuis. Helaas zijn ze bijna allemaal wees. Het is een Vietnam heel lastig om een kinder ter adoptie te stellen. Dus ze worden niet geadopteerd. Na hun vijfde gaan de kinderen naar een andere tehuis waar ze de mogelijkheid hebben om naar school te gaan.
Liefs, Pleunie

Tonja

Ha Pleunie,

Fijn dat jij zo goed voor die kleine Vietnameesweesjes zorgt.
Liefs, mama

Ben Sturme

Hallo Pleunie, je bent inmiddels al halverwege je ontdekkingsreis. Ik heb vanavond je verhalen tot nu toe gelezen. Ik begrijp dat je wereld er even heel anders uit ziet. Ontzettend dapper dat je zo'n tocht onderneemt. De foto's zijn erg mooi. Blijf cultuur snuiven en tot het volgende verhaal. Groeten Ben

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active